Volgens Decroly is het doel van de school: une école de la vie par la vie. Het onderwijs is gebaseerd op volgende pedagogische principes.
- Belangstellingscentra
Aansluiten bij de interesses van het kind is de hefboom bij uitstek voor de ontwikkeling. Door met belangstellingscentra te werken komt men tegemoet aan de noden van de leerlingen en wordt de leerinhoud in zinvolle gehelen geordend.
- Globalisatieprincipe
Jonge kinderen doen ervaringen op zonder deze te ordenen. Dingen, dieren en mensen worden in relatie tot zichzelf ervaren en begrepen. Deze spontane, natuurlijke benadering van het kind moet ook in het onderwijs van het jonge kind centraal staan. Dit proces verloopt in drie fasen:
- Observatie
Het onderwerp wordt op een zintuigelijke wijze verkend en dit aansluitend bij de belangstelling van het kind.
- Associatie
De observaties zijn aanknopingspunten om meer algemene kennis en inzicht op te bouwen door het onderwerp te situeren in tijd en ruimte.
- Expressie
De opgedane kennis en inzichten worden vervolgens op concrete en abstracte wijze tot uitdrukking gebracht.
- Leerwerkplaats
Bij Decroly wordt het klaslokaal een werkplaats, een laboratorium waar het kind actief kan zijn en kan experimenteren op een wetenschappelijke wijze. De begeleiding zet kinderen aan om hypothesen te stellen en deze te verifiëren. Kinderen bouwen zelf op een actieve wijze hun kennis op. Voor de leraar staat voorop: “Peu de mots, beaucoup de faits.”
- Gerichtheid op de natuur
In de natuur is een onuitputtelijk aantal onderwerpen te vinden om over na te denken, te spreken, te schrijven en berekeningen te maken en dit op een vanzelfsprekende wijze. Het opvolgen van de evoluties in de natuur en de invloed op dier en mens, aangepast aan het bevattingsvermogen van het kind, vormt een inspiratie om een onderwijsprogramma aan te koppelen.
“Decroly zette een onderwijsmethode in de markt die meer gebaseerd was op principes, richtlijnen en verantwoording vanuit de psychologie dan een soort handleiding voor leerkrachten. Hij wilde zo een tegenwicht vormen tegen standaardisering en fixering van methoden die per vak aangaven wat een leerkracht moest doen. Zulke methoden waren verstarrend en doodden volgens Decroly het eigen initiatief van leerkrachten. Daarom wilde Decroly alleen richting geven. Hij had daarbij hoge verwachtingen van leerkrachten.”
Citaat uit: Marjoke Rietveld, Op de schouders van Ovide Decroly. Het jonge kind, januari 2019, 28-31.
Andere bronnen:
Ovide Decroly, Le programme d’une école dans la vie. Fabert, Paris, 2009, 340 p.
Jean-Pierre Pourtois, Huguette Desmet, Ovide Decroly. In: J. Houssaye, Quinze pédagogues. Fabert, Paris, 2015, p.351-394.
Valérie Decordes, De kindertuin in de Decroly-school. CIREB, Brussel, 1956, 80 p.